Bir aski sonsuza kadar yasatan sey nedir? Yasananlar mi yoksa yarim kalanlar mi?

Bazen hayatin bambaska bir boyutuna gecersiniz. Hani durup dururken sirilsiklam asik uyandiginiz sabahlar ve gunun geri kalaninda da hayati hep bir fon muziginin ardindan yasadiginiz tuhaf zamanlar. Butun kosullar butun sorumluluklar size hic de sirasi degil derken inatla kalbinizin iste simdi asil tam zamani dedigi ve kalp atislariniza anlam veremediginiz, nefesinizi icinize sigdiramadiginiz bir kapi araligi sunar hayat bazen. O araliktan sizan basdondurucu isiga uyanirsiniz. Cogu zaman beklersiniz ve gecisiverir kendiliginden ya da gecistirirsiniz. Ama bazen... Bazen o hic beklenmedik olur. Hayat gecistirmenizi degil yasamanizi ister. Hayati unutup birkac gunlugune de olsa o hayat disi boyuta gecmenize izin verir. Ve fon muziginde calan sarkiya eslik edecek olani da karsiniza cikarir. Hayat susar. Sarki baslar.

Sonra bir cizgiye gelirsiniz. Sarkinin devam etmesi icin hikayeyi de bitirmeli mi yoksa hayata bulastirip surmesine devam mi etmeli. Oyle bir cizgidir ki o an karar vermeniz gerekir. Bazilari duramaz ille de o adimi atar. Sarkiyi hayata bulastiracak cizginin otesine gecer. Sonrasinda baslayan sey guzel de devam etse kotu de bitse, o ilk an gizemini yitirecegi su goturmez bir gercektir ne yazikki.Bazen o adimi atmamak gerekir.

Belki de ask yasananlarda degil yarim kalanlardadir. Yasanip bitenlerin anilari degil, yasansaydi eger'in gizemidir belki sarkiyi en guzel kilan.Cunki insan hep guzel olani hatirlamak ister. Ayni hafizami yokladigimda hala icimi isitan filmlerin sonu olmayan filmler olusu gibi.

Sarkinizin sonsuza kalmasini istiyorsaniz hikayeyi bitireceginiz yeri bilmeniz gerekir. Cunku dogru yerde biten hikayelerin ardindan hep guzel melodiler gelir.

Once (Bir zamanlar) filmi iste boyle yarim kalisiyla guzellesen bir hikayenin ardindaki muzikal solen. Farkli... Karar veremedim aslinda filmin fonunda muzik mi vardi yoksa muzigin fonunda film mi? Ama sanirim o elektrikli supurgeyi surukledikleri dar sokagi ve kizin bir gece uzerinde pijamalari, elinde cd calari ve ayaginda pondifleriyle soyledigi sarkiyi hic unutmayacagim.

Dublin sokaklarinda;

"Take this sinking boat and point it home
We've still got time
Raise your hopeful voice you have a choice
You've made it now"

Diye baslayip

"If you want me satisfy me"

Diye devam eden. Veee

"And in the darkness
When you find this
I'll be far to sea"

Diye biten bu guzel filmi de...

KUNYE:

Senaryo: John Carney
Yonetmen:John Carney
Yapim:23 Mart 2007 (Irlanda)